Deze dag beslaat voor ons maar liefst zo’n 36 uur.

Zoals gisteren reeds verteld eerst ruim 6 uur naar Doha en daarna nog zo’n uurtje of 11 naar Windhoek.

De eerste vlucht verloopt behalve een vertraging door onbekende oorzaak van een uur prima. Redelijk ruime plaatsen en nog mooier, het vliegtuig is maar half gevuld dus we hebben zo,n 2 tot 3 stoelen pp tot onze beschikking.

Het vliegveld in Doha is er ook weer een zoals in Dubai met pracht en praal. Als ik naar het toilet moet heeft een toiletboy zelfs al de toiletbril met papier afgedekt, in eerste instantie denk ik dat dit van de vorige gebruiker is. Maar dit blijkt niet het geval te zijn. Als ik vervolgens zoals een nette jongen betaamt daarna mijn handen ga wassen, worden mij zelfs de papieren handdoekjes aangereikt.

Wel een beetje jammer is dat ze bij de bouw van het vliegveld vergeten zijn van die mooie gates met slurven te maken. We worden nl met bussen als vee naar het vliegtuig gebracht waar we dan ouderwets een trap op moeten. Ik waande me net Donald Trump, bovenaan de trap nog ff gezwaaid naar het volk samen met Alie. Er zwaaide niemand terug, net als bij Trump .

Dan vlucht 2 dit vliegtuig lijkt Qatar Airways geleend te hebben van Ryanair want ik krijg spontaan een DejaVu van ons reisje naar Tenerife, moeten we hier 11 uur in naar Windhoek? Dat wordt afzien waarschijnlijk.

Anneke, Alie en Ik zitten naast elkaar opgepropt, Berrie zit in de middenrij aan het gangpad. Ikzelf wordt ook nog verwend met een of andere steun op de grond waardoor ik alleen in de amazone zit met mijn benen kan zitten.

Maar ook dit vliegtuig is niet helemaal vol en we hebben het er net over dat er achter ons nog een paar rijen van 3 stoelen helemaal vrij zijn. We besluiten zodra het boarden gereed is en deze nog vrij zijn, deze in beslag te nemen.

Echter zijn er 4 Duitse vrienden en vriendinnen die besluiten dit niet af te wachten en die nemen dus deze 4 rijen direct al in beslag. Typisch Duits natuurlijk dingen in beslag nemen, hebben ze ook al geprobeerd met onze fietsen in 40-45 en later op het strand met die kuilen.

Om te voorkomen dat ze mij verstaan slaak ik de kreet “POEP”.

Een van hen zit een rij achter ons in het midden van de drie stoelen, ik vraag Anneke en Alie even op te staan en sta zelf ook nonchalant op, voor zover dat met mijn postuur mogelijk is natuurlijk, zodat hij geen argwaan krijgt.

Vervolgens zetel ik mij in één soepele beweging naast de Duitser op de stoel naast het gangpad. Hij deelt mij dan met een beteuterd gezicht mee dat hij daar wil zitten, aber das wil ich auch sag ich im.

Vervolgens besluit hij dan om de rij maar helemaal te verlaten en een ander plekje te zoeken, mooi zo heeft papa 3 stoelen helemaal voor zichzelf.

Na aankomst op het vliegveld, een gigantische rij bij de douane want er kwam ook een KLM vliegtuig tegelijkertijd aan, en dat gaat me een partij langzaam daar, gelukkig stonden wij redelijk vooraan dus na een half uurtje wachten waren we voorbij de douane.

Nu eerst geld halen, ik gewisseld bij de bank no problem, B&A kregen echter geen geld gepind met beide passen. Wellicht moeten wij nu voor hun alles betalen?

Zal voor hen dan een korte vakantie worden vrees ik.

We worden dan al snel opgehaald door de autoverhuurder, na de papierwinkel en inspectie van de auto,blijkt er een wielmoer te ontbreken, dus de auto de werkplaats in en een nieuw tapeind geplaatst want de schroefdraad was verrot gedraaid.

Nog gevraagd om een compressor want we moeten onderweg ook nog de banden spanning verlagen op gravel en zandwegen. Het begint al aardig op Parijs Dakar te lijken.

Maar goed we zijn eindelijk onderweg op naar Windhoek, onderweg nog wat boodschappen gedaan, water, verloopstekker en koelbox.

We zijn nu in onze eerste Lodge Tamboti guesthouse in Windhoek. Zitten nu na het douchen heerlijk aan een biertje op het terras.

Vanavond eten bij Joe’s Beerhouse en dan snel naar bed want we hebben inmiddels een nacht overgeslagen.