Na een goede nacht 6:00 uur eruit want om 7:00 uur al ontbijten. We hebben vandaag nl een lange zware autorit voor de boeg naar onze volgende verblijfplaats voor 2 nachten Camp Aussicht genaamd. Dit is volgens onze info een zeer spartaanse verblijfplaats in de middle of nowhere zonder voorzieningen. Ik geef toe dat ik hier als luxepaard best wel een beetje tegenop zie. Maar volgens onze reisagente is het helemaal het einde. ( van de wereld zal ze wel bedoelen ).

Maar eerst gaan we weer tanken in Khorixas, omdat de auto er inmiddels niet meer uitziet en helemaal onder een laag zout zit en aanvoelt als schuurpapier, veroorzaakt een aantal dagen geleden door een sproeiwagen die zoutwater over het asfalt sproeide met voor mij onbekende reden, zal wel iets met de hitte te doen hebben, ik ben een beetje bang dat dat zout in de lak brandt en er niet meer af te krijgen is.Dus besluiten we de auto te laten wassen, want dat doe/kun je in dit land niet zelf.

De rit verloopt voorspoedig en het gravelwegdek hebben we ook al veel slechter meegemaakt.

We zien steeds waarschuwingsborden voor overstekende olifanten, dus turen in de bossen is het devies, want we willen er toch wel graag een ontmoeten (op afstand).Op een gegeven moment ziet Alie er inderdaad eentje in de verte lopen, dus op de rem en foto’s maken waarbij de zoomlens van pas komt gezien de afstand van ik schat in 400/500 meter.

Ook komen we weer een struisvogel, antilopen en een groep zebra’s tegen, in Namibië loopt nl in tegenstelling tot bv Zuid Afrika het wild echt nog vrij n het wild, in ZA is dit voornamelijk in wild parken. We hadden zelfs leeuwen en Luipaarden kunnen tegenkomen ook al is die kans hier niet zo groot.

Het landschap wordt steeds mooier, werd ook wel tijd want ik was de kale vlaktes inmiddels wel een beetje zat.Onderweg gaan we lunchen bij de enige gelegenheid die er is op de 350 km lange rit. Een prachtige Lodge, je begrijpt niet hoe ze zo’n luxe in zo’n verlaten gebied kunnen maken.

Na weer zo’n 1,5 uur rijden stoppen we langs de weg om een appeltje te eten en de benen te strekken. Als er dan een auto nadert en stopt en wat roept naar ons, wij denken dat hij vraagt of we pech hebben, dus Berrie roept nee hoor we pauzeren even. Zegt die vent maar je hebtook een lekke band. Shit de eerste dus, was er al dagen op voorbereid.

Dus ik maar het wiel wisselen in de hitte, als ik het reservewiel erop vastdraai, blijkt het kapotte tapeind en door de verhuurder voor vertrek gerepareerd, toch niet zo jofel te zijn gedaan, want een van de zes wielmoeren is nog steeds dol gedraaid. Krijg hem dus niet vast, dan maar met 5 moeren verder. Hoop dat ik hem er nog wel vanaf kan draaien straks. Maar dat is van later zorg.

De weg wordt nu ook steeds slechter, als we dan eindelijk een bordje Camp Aussicht ontwaren moeten we rechts af het bos in. Dit is een ongelooflijk slecht bospad van 8 km, eigenlijk verwacht ik hier ook Floortje Dessing aan te treffen om opnames te maken voor Floortje aan het einde van de wereld, maar ik hoorde vertellen dat haar camera man hier niet naar toe durfde . We komen uiteindelijk bij de lodge aan, er staat een bord Receptie met een pijl naar links, dit is dus nog verder het bospad af en een steile heuvel naar beneden, de dames vinden dat we dat beter niet kunnen doen, maar ik zie er niet zoveel problemen in. Als we benden zijn blijkt dat we hier toch verkeerd zijn en weer terug omhoog moeten.

Dus 4WD maar ingeschakeld en rustig in de 1e versnelling omhoog, dan wordt het toch wel zo steil dat de motor smoort en we tot stilstand komen. Dus achteruit en een aanloop nemen maar met wat meer gas, nu lukt het wel. De dames zijn dolblij en wij ook. Blijk je bij het eerder genoemde bord met de pijl te moeten lopen ipv rijden.

We worden welkom geheten door een In Gambia geboren dame met Frans paspoort en in Zwitserland wonend met een Italiaanse moeder en Franse vader, die hier al jaren te gast is. (Waarom schrijf ik dit? )Want de eigenaar is vandaag boodschappen wezen doen en ligt op bed om uit te rusten.

Even een beschrijving van ons verblijf.Eenvoudige maar nette kamertjes met verlichting, ventilator, wastafel. yes we hebben dus toch stroom.

De 2 toiletten per gender zijn 20 meter verderop. Het zijn van die diepe val toiletten zonder spoeling, kan ik eindelijk eens bestuderen wat de rest van mijn gezelschap zoal produceert op dit gebied.

De douche is nog veel aparter, 2 stuks voor de 4 kamers en voor de camping met naar ik meen 6 plaatsen.Deze bestaat uit een emmer van 5 liter met daaronder een sproeikop met kraantje. Het is de bedoeling dat je buiten in de zon een zwarte jerrycan met door de zon opgewarmd water van 10 liter pakt en deze half overgiet in de emmer, vervolgens is dit je douche. En geloof het of niet, het werkt en valt best mee. We hebben zelfs tergend langzaam internet

Het uitzicht is hier ook formidabel, dan worden er voerbakken geplaatst en komt er een hele groep tokkies die leeg eten. De Tokkies zijn niet wat jullie vermoedelijk denken, want het zijn een soort neushoornvogels.

Totaal zijn we met 6 gasten , wij, de dame, en nog een Duitser van bijna 80 die op de camping staat met zijn Toyota Landcruiser en helemaal alleen al meer dan 40 jaar door Namibië trekt. Leuke vent met prachtige verhalen.

‘s avonds eten we samen met iedereen en Marinus de eigenaar Spaghetti Bolognese.

Als we net aan het toetje willen beginnen komt er plots een levensgroot stekelvarken de eetkamer binnen wandelen.

Het blijkt dat ieder avond ook een stuk of 6 stekelvarkens om eten komt vragen.

Wij worden in stoelen op een meter afstand van deze wilde dieren gezet en de voerbakken worden gevuld. Waarna deze beesten het opeten onder ons fotograferend oog.

Tot later