Vanmorgen om 6 uur opgestaan want om 7:00 uur willen we ontbijten. We hebben een lange zware rit voor de boeg verwachten we.

We eten met het hele internationale gezelschap tezamen, erg leuk, maar toch ook wel een beetje opgelucht afscheid van Marius te kunnen nemen, een hele aardige man, maar is wel een beetje een complotdenker, zoekt overal wat achter en probeert alles uit te leggen aan de hand van de bijbel.

Ik heb in 2 dagen voor mijn gevoel,het oude als het nieuwe testament voorbij horen komen, en dat is aan mij niet besteed, want net zo min dat ik kennis van voetbal heb, heb ik dat ook niet van de bijbel en mijn interesse daarin is ongeveer van gelijk niveau als dat voor voetbal. Kreeg ook plaatjes te zien van de toren van Babel en de toren van het Europese parlement, waant ook daar waren volgens hem de overeenkomsten overduidelijk....klik.

Na toch ook een hartelijk afscheid van een ieder, zullen we de bergweg van 8 km moeten nemen naar de hoofdweg, Marius zegt nog als je de rivier na de regen van gisterenavond niet over durft, kom je maar terug en dan help ik je wel.Nou dat moet je niet tegen mij zeggen (hoop ik).

Na een poosje komen we aan het einde van het pad bij de rivier aan, Alie eruit met de Videocamera want dat moeten we vastleggen. Maar water is er niet, dat is inmiddels al weggelopen of verdampt blijkbaar. Maar toch leuk de auto langzaam op zijn neus laten afdalen dan de rivierbodem over en een klein beetje gas erop en we staan weer boven. Machtig leuk.

Vanaf nu is het zo’n 75 km over een gravelweg naar het noorden. Weer richting de Himba’s van gisteren.

Deze weg heeft wel veel sporen van de regen van gisteren. De weg zit vol met zgn Dips, uithollingen overdwars waar het regen water doorheen loopt. We rijden tussen de 60 en 80 km/u en bij iedere dip moet je van het gas om er doorheen te rijden.

We komen op dit hele stuk slechts 2x een tegenligger tegen, dus af en toe rijden we ook gewoon rechts omdat daar minder stenen of modder ligt.

We stoppen een keer voor een aantal van de beroemde Baobab bomen, hele oude dikke bomen.

Als we dan eindelijk rechts af slaan komen we aan in een stadje Opuwo, hier moeten we de banden weer op druk brengen voor het asfalt dus 2.5 bar.

Ook gaan we hier pinnen en proberen water te kopen, maar het is zo druk in de supermarkt dat we besluiten het nog maar even uit te stellen. De volgende 200 km rijdt Berrie en gaat over een gladde 2 baans asfaltweg, dat is inmiddels alweer een paar dagen geleden. Je mag hier 120 km/u maar als je nu denkt dat makkelijk is heb je het mis want om de bekende haverklap steken er geiten en koeien over die ook nog worden gehoed door honden die onze auto als een indringer zien en vlak naast het voorwiel met de auto meerent tot we de geiten voorbij zijn. Met als gevolg dat je moet oppassen de hond niet dood te rijden.

Dan gaan we links af naar de ingang van het Etosha nat park.

Waar de bandendruk weer terug moet naar 2.0 bar, ik ben goed te spreken over de chef ventieldopjes we zijn inmiddels goed op elkaar ingespeeld en zijn takenpakket is intussen uitgebreid met het bedienen van de compressor schakelaar, wat bij het aflaten niet nodig is natuurlijk, dus had Berrie een makkie.

We waren gewaarschuwd dat de wegen in dit park zeer slecht zijn, door de bussen is het een groot wasbord, we rammelen de auto nog net niet uit. Acht dit duurt maar 200 km.

Aangezien we hier de auto niet meer uit mogen vanwege de mogelijke aanwezigheid van bijtgrage dieren, maak ik mij toch wel een beetje zorgen over de toestand van de auto en de banden, we hebben nog maar 1 reservewiel wat je ook nog niet mag/kunt wisselen en tegenliggers komen we nooit tegen en gsm bereik is er ook niet. Dus hoe dat dan moet, ik stel voor als het zich gaat voordoen dat drie van ons de omgeving afscannen en ik dan maar mijzelf opoffer en met gevaar voor eigen leven het wiel zal wisselen. Wie anders? want de chef ventieldopjes heeft hier geen opleiding voor genoten en dan komen we weer in conflict met de Arbowet wellicht.

En dan hebben we het nog maar niet over mogelijke andere technische malheur want jonge onge wat heeft deze auto wat te verduren.

Ik zou bijna vergeten dat we hier gekomen zijn voor de wilde dieren, de eerste 50 km valt dat best tegen we zien nl helemaal niets, maar alsnel zien we dan Zebra’s, struisvogel, Antilopen, Olifanten, Gnoes, Oryxen.

Zelfs bij een waterpoel een hele kudde olifanten en Zebra’s.

We rijden ruim boven de 60 want we hebben de afstand toch wat onderschat,als we plots merken dat de airco het weer laat afweten....shiiiiit weer kapot dus, dat is niet lekker met zo’n 35 graden op de thermometer.

Dus ramen open en doorrijden maar. Hoe moet dat met de nog resterende vakantiedagen vraag ik me af. De eerste dagen ook geen garage in de buurt vermoedelijk. Maar het verhaal van de auto is nog niet klaar zal later blijken.

Als we rond 17:00 uur aankomen in onze Lodge, draait Berrie de parkeerplaats op en horen we een metaalachtig geluid knappen, hmmm vreemd, er ligt niets op het wegdek, maar even in de gaten hiuden of het weer terugkomt. We blijken wel de mooiste bungalow te hebben op het terrein, pal aan een drinkpool. Volgens Berrie is dit de mooiste drinkplaats in heel Afrika en is vaak te zien op allerlei foto’s bij info over Afrika.

Als Berrie het inchecken regelt kijk ik onder de motorkap om te zien of ik iets kan vinden van de airco. Niets te zien en de accu staat nog vast gelukkig.

Als ik naar achter de auto loop constateer ik dat het reservewiel wat eigenlijk ons lekke normale is, helemaal los aan de auto hangt, er blijkt een tapeind compleet afgebroken te zijn en het wiel, hangt nog maar aan een bout, mazzel dat we het niet verloren zijn dus.

We besluiten om de helplijn van de verhuurder te gaan bellen die zich in Zuid Afrika bevindt.

Ik leg de situatie uit en zeg dat het mij beter lijkt dat we een hele andere auto krijgen, hij moet dit overleggen met zijn manager en zal ons morgenvroeg om 8:00 uur bellen.

Het metalen geluid wat we gehoord hebben zit mij toch ook niet lekker, ik kijk onder de auto, niets vreemds te zien.

Ik vraag Berrie in de auto te stappen en een rondje rechtsom over de P plaats te rijden, en ja hoor een partij gekraak bij het linkervoorwiel, conclusie, vermoedelijk kruiskoppeling bij het linker voorwiel defect. Daar gaan we dus niet meer mee verder rijden hier.

Dus onze man in ZA nog maar eens bellen om te benadrukken dat we toch echt een andere auto nodig hebben morgen.

Hij beloofd zijn best te gaan doen. Zullen we morgen in de wachtstand moeten vrees ik. Die auto zal uit Windhoek moeten komen en dat is toch ruim 400km hier vandaan. Volgens Berrie gelukkig wel over meest asfalt wegen, anders vrees ik dat hij alweer kapot is als hij hier aankomt.

Inmiddels is het etenstijd en schuiven we aan bij het voortreffelijke buffet in het restaurant.

Daarna gaan we in het donker op een bankje zitten bij de waterpool, die met lampen schaars verlicht wordt, om naar het wilde dieren schouwspel te gaan kijken.

We worden hiervan slechts gescheiden door een muurtje en schrikdraad achter het muurtje. Volgens Berrie is hier ooit een man in slaap gevallen en is een leeuw over de muur gesprongen en heeft de man doodgebeten. Ik vraag Berrie of dat schrikdraad er daarna is neergezet, deze voor mij essentiële info weet hij dan weer niet......beetje jammer.

Aangezien mijn nachtzicht wel eens beter is geweest en het turen best vermoeiend is hou ik het om 10:00 uur voor gezien en besluit dit korte verhaaltje te gaan schrijven.

Wordt vervolgd. Ohja voorlopig geen internet hier wss.

Mochten jullie over een week nog niets hebben gehoord van ons, hebben we of nog steeds geen goede auto of die leeuw is weer over het muurtje gekomen.