Dag 14 Naar de grens met Angola
Alweer 14 dagen onderweg, de tijd vliegt als het gezellig, leuk en vooral ook mooi is.
Vandaag moeten we weer eens een behoorlijke afstand overbruggen van 475 km.
Eerst de banden oppompen en de ramen en koplampen moddervrij maken van onze rit gisteren door Etosha, waar best nog wel veel plassen water stonden, vandaar ook dat de dieren niet zo makkelijk te vinden waren bij de waterpoelen. Want waarom zul je ver gaan lopen als het water voor je poten ligt. Zou dit bij een zebra voor zijn voeten zijn? Of is dit geen edel dier net als het paard?
Overigens even opgezocht de 38 kuikens van de Struisvogel van gisteren, het klopt idd dat de vrouwtjes voor alle jongen uit het nest en dus ook die van andere vrouwtjes zorgen.
We rijden de eerste 150 km over asfalt lekker hoor even niet hobbelen en rammelen. We stoppen in Tsumeb voor koffie en cake en we pinnen maar weer eens NAM dollars. Ook doen we boodschappen en besluiten broodjes wat kaas en wat yoghurt te kopen wat we dan later bij een hele dikke Baobab onderweg zullen opeten.
Dan moeten we wel weer ruim 100 km over gravel en dus jawel de bandenspanning weer verlagen.
Volgens de Garmin navigatie zijn we op een gegeven moment bij de Baobab boom, maar deze is geen velden of wegen te bekennen.
Dus doorrijden maar en ergens langs de weg een schaduwplekje gezocht en daar onze eenvoudige lunch verorberd.
Dan plots op een kruising verschillende borden die aangeven dat hier de grote Baobab boom moet staan. Ik vermoed toch dat dit exemplaar een rol heeft gespeeld in de film Lord of the Rings waarin de bomen konden lopen, want hij is nergens te bekennen.Aan het einde van de gravelweg..precies de banden weer oppompen.
We rijden nu weer over asfalt over een 2 baans snelweg door het echte arme Afrika, langs de weg dan ook vele schamele nederzettingen heel vee mensen die zich te voet verplaatsen over schijnbaar gigantische afstanden. De vrouwen vaak met bagage op het hoofd of emmers met een inhoud van minstens 15 liter water.
Ook loopt de hele veestapel hier los langs de weg en om de haverklap moeten wij remmen om geen bruidsschatten dood te rijden.
Ongelooflijk zwaar leven hebben deze mensen toch. Veel van de huisjes zijn echt nog van riet of gras of van metalen golfplaat.
We gaan tanken in Rundu en er steekt een onweer op. Als we verder rijden ontwikkelt zich ook een gigantische zandstorm en we zien geen hand voor ogen.
Als we dan eindelijk aankomen bij Kaikosi river resort aan de rivier de Kavango die de grens vormt met AngolaEn we hebben alweer twee prachtige kamers.
Vanavond heerlijk inclusief gegeten.
Tot morgen
Reacties
Reacties
Super mooi verhaal om te lezen. Kan mij helemaal voorstellen hoe jullie dit beleven daar in Afrika. Nog een fijne vakantie.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}