Zo daar zijn we weer, een paar dagen onvoorzien zonder internet moeten doorbrengen, dat is afzien voor mij hoor.

Vandaag gaan we ons naar het oosten begeven door een smalle strook land tussen Angola, Zambia en Botswana gelegen, het is een lange rechte en saaie weg van maar liefst 450 km lang, gelukkig nu wel van asfalt. Het landschap is groen, links en rechts van de weg, bomen en struiken, dit verandert de hele dag niet, tussen het groen staan vele armoedige hutjes en nooit zien we een echt fatsoenlijk huis volgens onze definitie, dit is echt donker Afrika. De mensen zijn hier dagelijks alleen maar bezig met overleven lijkt het, dat wil zeggen hout sprokkelen, water halen, met de was naar de rivier etc. Ze lopen dan ook kilometers ver met wasmanden, emmers warer en wat dies meer zij. Waar ze vandaan komen en waar ze heen gaan is ons een raadsel. Ongelooflijk wat zijn wij dan toch rijk en gezegend. Natuurlijk wist ik dit allemaal al maar nu je het met eigen ogen ziet en meebeleefd komt het toch anders binnen. Aan de andere kant weten deze mensen ook niet beter en zijn wss toch ook gelukkig op hun manier.

Het gekke is dan ook wel weer dat er een snelweg dwars door dit gebied loopt, dus de mensen sjouwen kilometers ver en wij razen er met 120 km/u gewoon langs waarbij de mensen vaak ook nog vriendelijk zwaaien.

Ergens halverwege de afstand besluiten we een supermarkt op te zoeken om weer wat lunchvoer in te slaan want restaurants zijn hier natuurlijk ook niet. Berrie verwacht dat dit een redelijke stad is, niets blijkt echter minder waar, ook is hier bijna niets wat aan onze verwachtingen voldoet en die zijn toch echt niet hoog. Gelukkig is er wel een tankstation met daarbij een kleine supermarkt, waarbij je super beter weg kunt laten. Een broodje pp met wat plakjes kaas en een bekertje yoghurt moet genoeg zijn.

Als de dames en Berrie naar binnen gaan besluit ik de auto te blijven bewaken, want we worden continu gewaarschuwd heel voorzichtig te zijn, je wordt hier in Namibië bestolen en beroofd voor je het weet, zeggen de experts.

Bij iedere pinautomaat bv staat de hele dag een geüniformeerde bewaker.

Daarna weer verder en vervolgd de doorgaande weg in een Nat Park Babwata. Hier zijn ook picknickplaatsen, we stoppen om onze zojuist gekochte lunch te nuttigen, Berrie pakt de koelbox en wil deze net op de grond zetten als blijkt dat hier duizenden zo niet miljoenen mieren lopen, mijn schoenen zien inmiddels ook zwart van de mieren en ze prikken me intussen ook in de onderbenen.

Dus terugrennen naar de auto, schoenen en benen afstampen, koelbox schoonkloppen, ik ook nog mijn schoenen en sokken uit want inmiddels zaten ze daar ook in.

Op naar de volgende P plaats dan maar, deze is tegenover een aantal grashutjes, direct komen er kinderen de snelweg oversteken en gaan iets verderop onopvallend staan doen met elkaar.

Berrie voorspelt als we straks weg rijden halen ze ons afval uit de vuilnisbak, ik denk dat het wel mee zal vallen want wat moet je met lege blikjes cola en plastic flesjes.

Maar Berrie heeft het bij het rechte eind, als we wegrijden rennen ze direct naar de vuilnisbak. Ze maken daar wss speelgoed oid van.

Als we dan eindlijk aankomen in onze lodge Camp Kwando hebben we hier ieder een mooie tentbungalow pal aan de rivier.

Het is eigenlijk een hut met rieten dak en wanden van tentdoek, voorzien van bed met muskietennet, douche, Wc, wastafel, verlichting en stopcontacten, maar geen airco of ventilator. Dat wordt dus 2 nachten afzien.

Ook is er nergens WIFI voorhanden helaas.

Daarom lezen jullie dit verhaal dus wat later.

In de avond hebben we een bootsafari gedaan, met een boot over de rivier om Nijlpaarden en Krokodillen te gaan spotten

De nijlpaarden blijken hier nogal agressief te zijn, ze vallen de boten zelfs aan.

Als we de eerste exp spotten, gaat onze stuurman er volgas en met een ruime bocht, voorzover mogelijk op een relatief smalle rivier, omheen. Best spannend want zo’n kolos is best in staat het bootje om te gooien. Dit zal hij nog een aantal keren moeten herhalen en ook nog op de terugweg.

Ook zien we een kudde waterbuffels en 2 keer een kleine krokodil. Diverse prachtige vogels en een ree achtige die notabene net een jong ter wereld aan het brengen is.

‘sAvonds brandt er een kampvuur op het terras bij het restaurant, toch lekker bij al 35C zonder vuur, ik zei het al eerder, rare jongens die Namibiërs.

Later