Dag 5 Naar zee in Swakopmund.

Afgelopen nacht een stuk beter geslapen, het was iets koeler en we hebben alle ramen, zo’n 12 stuks zover mogelijk open gezet en de gordijnen ervoor weggehaald.

Voor wie zou je die tenslotte dicht doen hier, en volgens sommige trek ik toch sowieso geen volle zalen meer, als dat überhaupt al ooit het geval is geweest.

Vandaag een rit voor de boeg van zo’n 360 km.

Een groot deel hiervan gaat over eindeloze eenzame onverharde wegen voorspelt Berrie.

En guess what het klopt helemaal. Ik dacht toch dat er in de USA eenzame wegen waren maar dit slaat werkelijk alles. Tijdens de eerste 80 km komen we welgeteld 0 andere weggebruikers of andere menselijke wezens tegen.

Mazzel is we komen weer langs Solitair van dag 3, uiteraard hier weer een stop voor weer zo’n heerlijk stuk appeltaart.

Deze keer smaakt het toch minder vind ik, hij bevat ook andere appel blijkbaar want deze is rood van kleur. Maar goed volgens een goede vriend van mij heb ik altijd wat te zeuren.

Na de koffie met gebak onze reis voortgezet, het landschap wordt met het kwartier kaler en vlakker, in het begin zien we af en toe nog zo’n mooie Oryx en een paar struisvogels en zelfs een stel zwarte apen.

Hier komen we ook heel af en toe een tegenligger tegen, en die maken zoveel stof dat je echt geen hand meer voor ogen ziet en Berrie van het gas af moet, ik bedien vandaag de luchtschuif, bij iedere tegenligger gaat hij op recirculatie stand. we rijden overigens ongeveer met een snelheid van zo’n 90km/u over de gravel wegen.

Overigens bedien ik ook nog in willekeurige volgorde, de Bluetooth speaker waar muziek uit klinkt vanaf mijn iphone, de dashcam via een afstandsbediening om mijn pols, die alle drie ook nog af en toe opgeladen moeten worden tijdens het rijden en de foto camera voor de broodnodige plaatjes. Jullie wilt niet weten hoeveel kabeltjes verloopjes en stekkertjes dit oplevert rond de versnellingspook, overigens heb ik de steun van de dashcam inmiddels met Ductape aan de voorruit moeten vastplakken aangezien deze inmiddels afgebroken is door het soepele wegdek hier. Het is een Godswonder dat mijn Garmin navigatie nog steeds met de zuignap aan de voorruit hangt.

We zijn zelf inmiddels wel gewend aan het ongelooflijke gerammel en gebonk. Af en toe klappen we door een gat of is er een zgn dip. Dit is een geul in de weg waar bij wateroverlast de spontaan ontstane rivieren de weg over stromen.

Als er in uitzonderlijke geval af en toe ook nog een idioot ons inhaalt met 100+ moeten we zelf daarna een aantal minuten langzamer rijden om weer zicht te krijgen, met als gevolg dat de volgende levensmoe zijnde chauffeur die dan inmiddels achter ons rijdt ons ook weer voorbij gaat met hetzelfde resultaat als gevolg..

Het is daarom maar goed dat we op deze hele dag misschien maar 30 auto’s totaal hebben gezien voordat we weer in bewoond gebied waren.

De laatste 100 km is er alleen maar zand, zand en nog meer zand er groeit helemaal niets. Het wegdek, voor zover te zien, is echter wel glad want ook dit is van zand.

Overigens is er ook nog wel iets ongelooflijks belangrijks te melden, wij passeren nl de Kreeftskeerkring, ongelooflijk dat moet je toch minimaal een keer in je leven gedaan hebben......toch? Alie en ik maken daarom dan ook een foto bij het bord die dit aangeeft. Voor het nageslacht, mocht dit tenminste ooit nog worden uitgebreid.

Mochten er onder jullie zijn die nu denken, wat doe je in zo’n land? Het is werkelijk prachtig om dit te mogen beleven.

Als we dan eindelijk bij zee aankomen zijn we in de stad Walvisbay. Hier zijn volgens Berrie flamingo’s te spotten. Na enig zoeken vinden we deze plek, in zee staan op redelijk korte afstand van de kant een paar groepen van tientallen van deze steltlopers.Die overigens gewoon wit zijn.

We vervolgen onze weg naar onze eindbestemming Swakopmund genaamd, als we net onderweg zijn merk ik dat onze airco niet meer werkt, gloeiende gloeiende dat wil je hier echt niet. Dus bij de eerste gelegenheid gestopt, eerst maar even in de zekeringkast gedoken, alles in orde dus.

Motorkap open en daar zie ik dat de metalen beugel waar de 2e accu mee vastzit is afgebroken en waarschijnlijk tegen de pluspool is aan gerammeld. En ik vermoed dat daardoor de airco een defect heeft opgelopen. De airco pomp zit er nl net naast.

Dus ipv naar ons verblijf eerst maar een garage opzoeken. Daar zijn ze zeer behulpzaam, we moeten echter eerst de verhuurder bellen voor toestemming van de reparatie. Deze verhuurder heeft dus een eigen (goedkoper?) adresje wat gebeld wordt.

Om dit al veel te lange verhaal iets korter te maken, morgenvroeg wordt onze auto opgehaald en zal in de middag klaar zijn hopen we.

Geluk bij een ongelukje is, we hebben de auto morgen niet nodig.

We zitten nu in Amanpuri guest house en vanavond uiteindelijk via de boulevard naar het centrum gelopen, want aan zee waren alle restaurants vol en daar heerlijk wezen eten. Ik had een Hunter schnitzel van zo’n prachtige Oryx, hij ziet er niet alleen prachtig uit, maar smaakt ook nog voortreffelijk, sorry dierenvrienden.

Daarna nog ff dit korte verslagje geschreven.

Tot morgen.

Dag 4 Bezoek Sossusvlei.

Afgelopen nacht nauwelijks geslapen, het is een partij heet in ons huisje, niet te zuinig. Airco en een ventilator is niet beschikbaar omdat er alleen 12 volt verlichting aanwezig is. ARKO hebben we wel, maar dat helpt geen barst aangezien het windstil is.

Maar goed we moeten het ermee doen.

Na een goed ontbijt, op weg gegaan voor de tour van vandaag een rit van zo’n 260 km naar Sossusvlei oftewel in goed Nederlands de Sossus vallei. Ik rij vandaag voor het eerst in onze 4x4. De eerste 60 km weer onverhard, vervolgens na de entree in de vallei 60 km over asfalt, wat een genot.

We zien hier voor het eerst wild, een prachtige Oryx Gemsbok. Wat een mooi beest. (Zelf maar even zoeken op Google voor een foto ).

Maar dan gaat het gebeuren, de laatste 4,5 km moeten we door het mulle zand. De meeste toeristen worden vervoerd want die durven het zelf niet aan. Wij wel natuurlijk met onze grote mond.

Dus eerste de bandenspanning verlagen naar 1,5 bar. De 4wd ingeschakeld en daar gaan we, rustig aan in de 2e versnelling gedoseerd gas erop en zonder problemen komen we aan het einde waar onze wandeling begint.

Jullie hadden vast anders verwacht.

Onderweg komen we wel een Duitser tegen met een Dacia Duster, die hier overigens Renault heet die tot aan zijn assen was ingegraven. De man vertelde later dat hij dacht slim te zijn door achter een local aan te rijden, die dus met opzet de meest mulle route kiest, want dat levert hem geld op als die degene die zich vast rijd5 er weer uit moet trekken.

Dan dus de wandeling. Deze vallei waarin de rivier Tsauchab stroomt deze wordt op weg naar zee tegengehouden door de duinen waar dan een meer ontstaat.

Wij hebben een wandeling door de rode zandduinen van zo’n 300 meter hoog gemaakt naar zo’n inmiddels droogstaand meer Deadvlei genaamd. Met daarin dode bomen van volgens Berrie 900 jaar oud.

Een prachtig gezicht met de rode duinen op de achtergrond.

Alie en Anneke houden het echter halverwege voor gezien want het is best een zware wandeling. Gelukkig heb ik de foto’s nog.

Uiteraard daarna de hele weg weer terug, maar na het zand traject uiteraard eerst weer de banden op gravelspanning brengen, zijnde 2.0 bar.

Vanavond heerlijk gegeten in onze lodge en tussen de gangen door ditverslag voor een groot deel zitten typen. Niet gezellig wel handig.

Tot morgen

Dag 3 300 km onverhard.

Vandaag onze eerste autorit gedaan, zoals de titelal weergeeft ongeveer 300 km over onverharde wegen naar Tsauchab River Camp. De weg varieert van glad gravel tot wasbord gravel maar overal veel stof.

Onderweg eten we een overheerlijk stuk appeltaart in Solitair bij cafe van der Lee, 20 jaar geleden gestart door Ton van der Lee een Nederlandse schrijver en cineast, toen de tent goed liep werd hij onder bedreiging van een geweer verzocht aan zijn stutten te trekken. Hij heeft hier zelfs een boek over geschreven, solitair getiteld. Onderweg gaan we ook over de prachtige Spreetshoogte pas

In onze lodge zitten we nu in aparte huisjes op zo’n 800 meter van de receptie in de middle of nowhere.

Vanavond heerlijk culinair gegeten, springbok pie, ik denk dat we morgen giraffe eten, ze hebben hier nl ook hele lange tafels.

De eigenaar brengt ons terug naar ons huisje hopen we, want als je het hebt over donker, hier is het donker. Maar dat wordt beloond met een overweldigende sterrenhemel.

Ohja de foto’s uploaden wil nog niet erg lukken helaas, vanwege traag internet. (zoals verwacht)

Dag 2 Een lange vliegreis.

Deze dag beslaat voor ons maar liefst zo’n 36 uur.

Zoals gisteren reeds verteld eerst ruim 6 uur naar Doha en daarna nog zo’n uurtje of 11 naar Windhoek.

De eerste vlucht verloopt behalve een vertraging door onbekende oorzaak van een uur prima. Redelijk ruime plaatsen en nog mooier, het vliegtuig is maar half gevuld dus we hebben zo,n 2 tot 3 stoelen pp tot onze beschikking.

Het vliegveld in Doha is er ook weer een zoals in Dubai met pracht en praal. Als ik naar het toilet moet heeft een toiletboy zelfs al de toiletbril met papier afgedekt, in eerste instantie denk ik dat dit van de vorige gebruiker is. Maar dit blijkt niet het geval te zijn. Als ik vervolgens zoals een nette jongen betaamt daarna mijn handen ga wassen, worden mij zelfs de papieren handdoekjes aangereikt.

Wel een beetje jammer is dat ze bij de bouw van het vliegveld vergeten zijn van die mooie gates met slurven te maken. We worden nl met bussen als vee naar het vliegtuig gebracht waar we dan ouderwets een trap op moeten. Ik waande me net Donald Trump, bovenaan de trap nog ff gezwaaid naar het volk samen met Alie. Er zwaaide niemand terug, net als bij Trump .

Dan vlucht 2 dit vliegtuig lijkt Qatar Airways geleend te hebben van Ryanair want ik krijg spontaan een DejaVu van ons reisje naar Tenerife, moeten we hier 11 uur in naar Windhoek? Dat wordt afzien waarschijnlijk.

Anneke, Alie en Ik zitten naast elkaar opgepropt, Berrie zit in de middenrij aan het gangpad. Ikzelf wordt ook nog verwend met een of andere steun op de grond waardoor ik alleen in de amazone zit met mijn benen kan zitten.

Maar ook dit vliegtuig is niet helemaal vol en we hebben het er net over dat er achter ons nog een paar rijen van 3 stoelen helemaal vrij zijn. We besluiten zodra het boarden gereed is en deze nog vrij zijn, deze in beslag te nemen.

Echter zijn er 4 Duitse vrienden en vriendinnen die besluiten dit niet af te wachten en die nemen dus deze 4 rijen direct al in beslag. Typisch Duits natuurlijk dingen in beslag nemen, hebben ze ook al geprobeerd met onze fietsen in 40-45 en later op het strand met die kuilen.

Om te voorkomen dat ze mij verstaan slaak ik de kreet “POEP”.

Een van hen zit een rij achter ons in het midden van de drie stoelen, ik vraag Anneke en Alie even op te staan en sta zelf ook nonchalant op, voor zover dat met mijn postuur mogelijk is natuurlijk, zodat hij geen argwaan krijgt.

Vervolgens zetel ik mij in één soepele beweging naast de Duitser op de stoel naast het gangpad. Hij deelt mij dan met een beteuterd gezicht mee dat hij daar wil zitten, aber das wil ich auch sag ich im.

Vervolgens besluit hij dan om de rij maar helemaal te verlaten en een ander plekje te zoeken, mooi zo heeft papa 3 stoelen helemaal voor zichzelf.

Na aankomst op het vliegveld, een gigantische rij bij de douane want er kwam ook een KLM vliegtuig tegelijkertijd aan, en dat gaat me een partij langzaam daar, gelukkig stonden wij redelijk vooraan dus na een half uurtje wachten waren we voorbij de douane.

Nu eerst geld halen, ik gewisseld bij de bank no problem, B&A kregen echter geen geld gepind met beide passen. Wellicht moeten wij nu voor hun alles betalen?

Zal voor hen dan een korte vakantie worden vrees ik.

We worden dan al snel opgehaald door de autoverhuurder, na de papierwinkel en inspectie van de auto,blijkt er een wielmoer te ontbreken, dus de auto de werkplaats in en een nieuw tapeind geplaatst want de schroefdraad was verrot gedraaid.

Nog gevraagd om een compressor want we moeten onderweg ook nog de banden spanning verlagen op gravel en zandwegen. Het begint al aardig op Parijs Dakar te lijken.

Maar goed we zijn eindelijk onderweg op naar Windhoek, onderweg nog wat boodschappen gedaan, water, verloopstekker en koelbox.

We zijn nu in onze eerste Lodge Tamboti guesthouse in Windhoek. Zitten nu na het douchen heerlijk aan een biertje op het terras.

Vanavond eten bij Joe’s Beerhouse en dan snel naar bed want we hebben inmiddels een nacht overgeslagen.

Dag 1 Vakantie is begonnen

Zo de vakantie is begonnen, vanavond eerst nog chinees gehaald en bij ons thuis gegeten, misschien wel de laatste fatsoenlijke maaltijd voor de komende weken tenslotte Daarna rond een uur of zeven samen met B&A, rijdt Alie ons naar een hotel bij Schiphol. Want parkeren zoals we vorig jaar hebben gedaan met afgeven van de sleutel dat doen we niet meer tenslotte.

Ze kopen daar zelf maar een auto voor het intern transport, die van ons krijgen ze niet meer

Bij aankomst blijkt de P garage vol te zijn, beetje jammer als je 3 weken wilt parkeren. Later nog maar eens kijken of er misschien plaats is.

Na ons geïnstalleerd te hebben op onze kamers, direct naar de Lobby voor een paar heerlijke Palm biertjes. De dames genieten van een non alcoholische versnapering, (hoe is het mogelijk ).

Als Anneke rond een uurtje of half elf in de P garage gaat kijken of er inmiddels een plekje is, blijkt dit het geval te zijn.

Dus ik direct naar onze C-HR en de garage in, het vrije plekje blijkt een zeer smal plekje te zijn langs de muur. Moet net passen, valt toch niet mee om hem hier tussen te zetten met al die waarschuwingspiepers die je continu vertellen dat je niet verder kunt, maar toch moet. Met de aanwijzingen van Anneke lukt het toch.

Als hij staat is het onmogelijk de auto via het bestuurdersportier te verlaten en dat geldt echt niet alleen voor mij.

Dus ik met mijn atletische lichaam even over de middenconsole geklommen en via de rechterportier de auto verlaten. Hoop dat als we terugkomen er niet een brede patserbak naast staat want dan kunnen we er echt niet meer in. Alhoewel de optie via de achterklep overblijft.

Morgen na het ontbijt met de shuttle om 11:15 uur naar het vliegveld, want om 15:15 uur vertrekken we dan eindelijk voor etappe 1 naar Doha in Qatar. Een vlucht van ruim 6 uur. Daarna nog een klein stukje naar Windhoek van bijna 11 uur Je moet er wat voor over hebben om af te gaan zien .

Zo dit was dag 1. Lekker kort verhaal weer, dat beloofd weer wat.

Onze geplande reisroute door Namibië 2018

Dag 1 - 45 km, Aankomst op het vliegveld ca 50 kilometer van Windhoek. Daar onze Nissan Double car op pikken. En na instructie en inspectie vertrek naar Tamboti Guesthouse. ‘s Avonds evt. diner in Joe’s Beerhouse.

Dag 2 -327 km, Vertrek naar Tsauchab River Camp waar we 2 nachten blijven. We beginnen op een grote weg met asfalt maar na Rehoboth gaan we de gravelwegen op en via de Remhoogtepas bereiken we onze eindbestemming.

Dag 3 - 276km Staat in het teken van de Sossusvlei. De Tsauchab is een rivier die alleen maar met water gevuld is in het regenseizoen en die niet uitkomt in de oceaan maar vast loopt op de hoogste zandduinen ter wereld. Voor de mooiste foto’s zou je er al met zonsopkomst moeten zijn. Duin 45 mag je beklimmen. Een goede weg loopt langs de rode duinen naar Sossusvlei. Vandaar bestaat de mogelijkheid om met eigen auto of met daar te regelen vervoer naar Deadvlei te rijden. In Deadvlei eindigde de rivier vroeger maar door de zich verplaatsende duinen is dat veranderd, maar er staan nog steeds dode bomen, wat samen met de blauwe lucht en rode duinen een prachtig plaatje is. Op de terugweg nog even een bezoek aan Sesriem canyon.

Dag 4 - 366 of 488 km Vertrek naar Swakopmund, koffie met appelgebak in Solitaire dan of een lange rit over de Spreetshoogtepas en de Gamsberg of de snellere route (scheelt 125 km). Kijken of er flamingo’s zijn in Walvisbaai en dan naar de Amanpuri Travellers Lodge voor 2 nachten. Leuk plaatsje aan de kust met veel winkels en restaurants.

Dag 5 Hier zijn diverse opties voor hele of halve dagexcursies. de Living Desert tour, ca 5 uur met een 4x4 wagen en gids de woestijn in met daarbij uitleg over al het voorkomende voor ons verborgen leven. s’ Middags voor de liefhebber winkelen. Er is ook goed Duits bier.

Dag 6 - 429 km, Vertrek naar Damaraland (Damara is een volk in Namibie) Naar het noorden langs de kust naar de grootste kolonie zeerobben waar als we geluk hebben net de 1^e jongen geboren worden. Neem een wasknijper mee want het stinkt hier behoorlijk (heb ik van horen zeggen) Daarna een eindje terug en dan op weg naar Khorixas (iGowati Lodge) 2 nachten. Via Uis (staat bekend om souvenirs) langs de hoogste berg van Namibie (Brandberg) en evt een bezoek aan de White Lady, rotstekeningen.

Dag 7 - 225 km, Rondrit door Damaraland. Bekend om zijn rotsformaties, rotstekeningen en wild. Het is geen nationaal park maar er lopen woestijnolifanten (aparte soort) en ook neushoorns. Tevens bezoeken we een museum over het leven van de Damara.

Dag 8 -337km, Vertrek naar Camp Aussicht (2 nachten) Via eenzame gravelwegen door de Kaokoveld woestijn. Ook weer heel veel wild (als je er oog voor hebt en geluk). Tanken in Sesfontein . Camp Aussicht ligt heel mooi op een berg met prachtig uitzicht. Tevens is er een mineralenmijn die bezocht kan worden.

Dag 9 Samen met de eigenaar een bezoek aan de Himba. Bij hem in de buurt wonen nog een paar stammen die nog niet (helemaal) verpest zijn door de moderne tijd.

Dag 10 -469km, Vertrek naar Etosha, één van de grootste wildreservaten van Zuidelijk Afrika. Een lange rit over een goede weg naar Okaukuejo Resort westzijde in het park. 1 Nacht slechts maar er is in het kamp een waterplaats waar het de hele dag en nacht een komen en gaan is van allerlei dieren.

Dag 11 -104km, Gamedrive naar Halali resort (1 nacht) midden in het park. Ook hier weer een waterplaats bij het kamp.

Dag 12- 168km, Gamedrive naar Namutoni Resort in het oosten van het park. Ook weer met een waterplaats en een hoog gelegen wandelpad waar je het vele wild rustig kunt bekijken. Al deze overnachtingsplekken zijn voorzien van een restaurant en souvenirwinkeltjes.

Dag 13 -433km, Vertrek naar de Caprivistrook. Een heel apart stukje Namibie. Heel veel groen en rivieren. Etosha uit en via goede wegen naar Rundu waar we overnachten in de Kavango River Lodge. Aan de Kavangorivier gelegen, op de grens met Angola. (1 nacht)

Dag 14 -430km, Door het Bwatwata nationaal park naar Camp Kwando (2 nachten) gelegen in de Zambesiregio. De Zambezi is 1 van de grootste rivieren van Afrika. We zitten hier in het grensgebied van Namibië, Angola en Botswana. Aan de rivier de Kwando midden in het groen.

Dag 15, Hier kunnen we verschillende gamedrives boeken naar Mudumu Nationaal park of Mimili Nationaal park . Met een boot of met een auto. Deze regio is bekend om de grote aantallen olifanten maar de complete big five is er aanwezig. Ook grote aantallen nijlpaarden.

Dag 16-266km, Weer terug door de Caprivistrook naar de Mahangu Safari Lodge met een bezoek aan de Popa Falls (meer stroomversnellingen dan waterval) Hier zijn we ook weer 1 nacht Deze Lodge ligt in het Mahangu Nationaal park aan de Okavangorivier. Hier zijn ook weer diverse activiteiten te boeken.

Dag 17 -419km, Vertrek naar Roy’s rest camp (1 nacht) deze dag rijden we een route die we al eerder gedaan hebben alleen de andere kant uit. Misschien zien we op de heenweg dingen die we dan niet bezocht hebben maar op deze dag zouden kunnen doen.

Dag 18 -266km, Vertrek naar de Frans Indongo Lodge. (2 nachten)Onderweg kunnen we een bezoek brengen aan de Hoba meteoriet (het grootste ruimte object ter wereld) We zitten daar in de Waterberg regio, een mooi natuurgebied met weer veel wild en ook bekend om de mooie vogels.

Dag 19 -164km, een bezoek aan een Cheetah opvangcentrum en een rit naar het Waterberg plateau. Op onze Lodge worden ook diverse activiteiten aangeboden (en er is een zwembad) Bijna de laatste dag .

Dag 20- 301km, naar Windhoek Tsauchab River Camp (1 nacht) onderweg nog even een bezoekje aan de Okahandjo Craft market waar we misschien nog wat souvenirs kunnen scoren. Daarna nog een uitstapje naar Von Bach Game park met de grootste stuwdam van Namibie.

Dag 21 Aan alles komt een eind. Vertrek naar het vliegveld en auto inleveren.

Welkom op onze Reislog!

Hallo allemaal en welkom op onze reislog!

Omdat we weer een mooie reis gaan maken, heb ik besloten om onze avonturen tijdens onze rondreis van zo’n 5000 km door Namibië weer op het digitale papier te gaan zetten. Dit alles uiteraard onder het voorbehoud van de beschikbaarheid van een internet verbinding. Ik vermoed dat de inheemse Himba’s iig nog niet zover zijn.

Wij vertrekken op 16 November richting Windhoek en hopen op 8 december weer thuis te zijn.

Vanaf die datum zul je hier dan ook regelmatig nieuweverhalenenfoto'svinden, en viade kaartweet je altijd precies waar wij ons bevinden en waar we zijn geweest! Meer informatie over onszelf en de reis die we gaan maken vind je inhet profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Als je nu al een mail hebt ontvangen hoeft dat niet meer natuurlijk, want iedereen die ons in Thailand heeft gevolgd staat nu ook weer in de verzendlijst.

We zie jullie graag terug op onze reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met ons meereist!

Groetjes,

Hans & Alie en Berrie & Anneke